Wszystko za rybę. Nie tylko o Fibaku. Kodeks bahama.

Katyń - lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk - to po raz pierwszy wydana oficjalnie w Polsce książka o tej narodowej tragedii. W pierwszej części publikacji podano nazwiska ofiar zidentyfikowanych w zbiorowych mogiłach lasów katyńskich. Druga część książki obejmuje nazwiska pozostałych jeńców z Kozielska, których nie zidentyfikowano w Katyniu, oraz pełne listy internowanych w obozach w Starobielsku i Ostaszkowie.

Rozważnie dobrany element “anegdoty“ i “sensacji historycznej“ spełnić może, z uwagi na swą skuteczność, doniosłą rolę wychowawczą. Stąd pochwała dla książki, która rozsądnie przygotowany tekst łączy z poglądową lekcją znakomitego zestawu dokumentalnych zdjęć.;(“Odra“)

W książce autor zaintrygowany nagłą śmiercią arcyksięcia Rudolfa, następcy tronu Austro-Węgier, nie czekając na historyków, sam postanawia podjąć śledztwo w tej sprawie.

Autor to publicysta węgierski z wykształcenia prawnik. W latach trzydziestych studiował historię literatury i historię sztuki na uniwersytecie w Sienie. Od 1939 r. pracował jako dziennikarz, specjalizując się w reportażach o tematyce historyczno-społecznej. Ta książka jest plonem 13-letnich badań autora nad problemem przestępczości we Włoszech. Przedstawia trudną do rozplątania sieć powiązań świata przestępczego z ośrodkami władzy, politykami, biznesmenami. Korupcja, narkotyki, porwania, krwawe rozprawy. Ogromne bogactwo i niemal bezkarność. Jak rak toczy mafia organizm społeczeństwa, paraliżuje jego zdrowe tkanki, rodzi terroryzm.

27 maja 1942 roku w Pradze czeskiej dokonano zamachu na jednego z najwyższych dostojników hitlerowskich Niemiec, Reinharda Heydricha. Zamach był dziełem spadochroniarzy, żołnierzy czeskiego ruchu oporu, zrzuconych z Anglii na teren Protektoratu 29 grudnia 1941 roku. Jednakże nie byłby on możliwy bez pomocy działających w kraju organizacji podziemnych i wielu zwykłych ludzi, często nie wtajemniczonych w charakter ani cel poczynań skoczków. Niemal wszyscy, którzy im pomagali, przypłacili to życiem. Relacje nielicznych ocalałych posłużyły za materiał do tej książki. Na podstawie opowieści świadków i uczestników wydarzeń oraz dokumentów archiwalnych Miroslav Ivanov śledzi każdy ruch zrzutków w okupowanym kraju do dnia zamachu, a później do ich śmierci w cerkwi przy ulicy Ressla. Z kolei na podstawie dokumentów z niemieckich archiwów odtwarza dokładnie przebieg śledztwa hitlerowskiej policji, jej usiłowania wykrycia sprawców zamachu, uwieńczone w końcu powodzeniem za sprawą tragicznej zdrady.

Książka jest poświęcona działalności rybaków morskich niektórych państw antyhitlerowskiej koalicji, przedstawiając różne jej rodzaje - połowy w warunkach wojny, udział w akcjach bojowych na morzu i w antyniemieckim ruchu oporu. Działalność ta pozostaje dotąd w cieniu wielkich bitew morskich i operacji flot wojennych, którym tak wiele miejsca poświęca się w piśmiennictwie, a przecież rybacy morscy wielu krajów dawali wspaniałe przykłady ofiarności i bohaterstwa nie tylko w nierównej walce z przeważającymi siłami faszyzmu, lecz także podczas połowów na wodach objętych działaniami wojennymi.

Kto mija most Wiktora Emanuela II na Tybrze i wchodzi na szeroką, schludną ulicę della Conciliazione, czyli Pojednania, ten przekracza najdziwniejszą granicę. Tu zaczyna się - w sensie politycznym - granica Państwa-Miasta Watykańskiego.

Powieść oparta na faktach autentycznych. Relacja z walki o życie pasażerów samolotu, którzy, wraz z załogą, ulegli zatruciu pokarmowemu. Tylko dzięki przytomności umysłu, jednego z bohaterów powieści, cała tragedia kończy się szczęśliwie.

“Zamach na Nowy Jork“ oparty jest na autentycznych dokumentach słynnej afery dywersyjno-szpiegowskiej, jednej z najbardziej niezwykłych w dziejach wywiadu Europy i Ameryki; w najtajniejszych aktach Abwehry oznaczona była kryptonimem “Operacja Pretorius“, jej plan zatwierdzali osobiście Adolf Hitler i admirał Doenitz.

W pierwszych dniach lutego 1944 roku zgrupowanie partyzanckie S. Kowpaka - przemianowane później na 1 Ukraińską Dywizję Partyzancką - pod dowództwem ppłk. Piotra Werszyhory rozpoczyna swój trzeci z kolei rajd, zwany polskim. Trasa rajdu wynosiła ponad dwa tysiące kilometrów i biegła po cięciwie łuku z południowego wschodu ku północno-wschodnim krańcom Lubelszczyzny. Zadaniem dywizji było przeprowadzanie akcji dywersyjnych i bojowych w celu paraliżowania niemieckich, linii komunikacyjnych, a także likwidowanie mniejszych garnizonów okupanta, stacjonujących na trasie rajdu. Pojawienie się tak dużych sił partyzanckich na Lubelszczyźnie nie mogło przejść bez echa.

14 września... Wygłodzona, wyniszczona Praga świętuje swoje wyzwolenie. Kościuszkowcy, nieludzko wymęczeni pięciodniową walką bez snu i dłuższej chwili odpoczynku, często o głodzie, zawsze w ogniu, bynajmniej teraz nie odpoczywają. Jeszcze po zakamarkach kryją się niedobitki hitlerowców, trzeba oczyszczać domy i ulice z min i niewypałów, zbierać porzuconą broń. Na prawobrzeżną Warszawę dalej sypią się niemieckie pociski i bomby, front grzmi i trzaska wystrzałami, trwa bój na północnym skraju Pragi...

Książka jest jedną z nielicznych prac przedstawiających ten specyficzny rodzaj prowadzenia walki, jakim była wojna w eterze w okresie II wojny światowej. Naukowo udokumentowanym faktom towarzyszy żywo prowadzona narracja i niekiedy wręcz sensacyjna treść.

Wypadki, które na sześć lat położyły kres niepodległości Czechosłowacji - Monachium i 15 marca 1939 r. - nie przestają interesować historyków, publicystów i czytelników. To, co stało się 15 marca 1939 r., było nieuchronnym epilogiem Monachium - militarnym, politycznym oraz moralnym. W pięć miesięcy po dyktacie monachijskim stanowiło kolejne świadectwo głębokiego kryzysu, przeżywanego przez Europę pod koniec lat trzydziestych.

“Wojenne opowieści porucznika Szemraja“ - to opracowany literacko dziennik żołnierza, który od września 1939 r. do maja 1945 r. przeszedł pół świata walcząc o polską sprawę.

Szokująca książka naszego rodaka, który z perspektywy Zachodu proponuje realną możliwość wyjścia z kryzysu. Stanisław Tymiński przed laty wyjechał z kraju z pięcioma dolarami w kieszeni, na wywóz których otrzymał pozwolenie od państwa. Nigdy się nie ubiegał o azyl polityczny, a mimo to przez osiemnaście lat w konsulacie w Toronto żądano od niego rezygnacji z polskiego obywatelstwa.